Αϊνστάιν : τα αστρολογικά χαρακτηριστικά μιας μεγαλοφυίας ( μέρος πρώτο )

Φίλες και φίλοι καλησπέρα σας. Με αφορμή τη σημερινή επέτειο των γενεθλίων του Άλμπερτ Αινστάιν αποφάσισα να γράψω ένα άρθρο για την προσωπικότητα, το έργο και τη ζωή του μεγάλου επιστήμονα, ένα αστρολογικό πάντα άρθρο το οποίο είχα καιρό κατά νου, του οποίου όμως τη συγγραφή για κάποιους λόγους ανέβαλλα συνεχώς. Το άρθρο βγήκε τελικά πολύ μεγάλο σε μέγεθος και γι'αυτό ακριβώς το λόγο θα το χωρίσω σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος θα έχει ως αναφορά την πολύ υψηλή και μαζί πολύ ιδιαίτερη νοημοσύνη του σπουδαίου Φυσικού, ή αν προτιμάτε τον όρο μεγαλοφυία του, και το πως αυτή μπορεί να "εξηγηθεί" με αστρολογικούς πάντα όρους. Στο δεύτερο μέρος θα εξετάσουμε κάποιες σημαντικές στιγμές "σταθμούς" της ζωής του υπό το πρίσμα πάντα της αστρολογίας, ενώ με τη συνδρομή διάφορων τεχνικών "ανίχνευσης - διάγνωσης τάσεων" θα προσπαθήσουμε να δούμε αν αυτά τα σημαντικά γεγονότα του βίου του θα μπορούσαν να είχαν προβλεφθεί.

Πιο πάνω, στο σχήμα 1, δημοσιεύω το γενέθλιο χάρτη του Αινστάιν στην κλασική μορφή του γι' αυτούς που θέλουν να δουλέψουν πάνω σε αυτόν χωρίς τη δική μου συμβολή. Να πούμε ότι τα στοιχεία κατάστρωσης του χάρτη  βασίζονται στο πιστοποιητικό γεννήσεως του και θεωρούνται γενικά αξιόπιστα και κοινώς παραδεκτά. Όσοι τώρα έχετε την υπομονή να  διαβάσετε μέχρι το τέλος του το άρθρο, ακολουθώντας τους συλλογισμούς και τις προσωπικές μου ερμηνείες, θα πρέπει να επικεντρωθείτε στο ειδικά διαμορφωμένο γενέθλιο χάρτη του Αινστάιν τον οποίο δημοσιεύω παρακάτω, στο σχήμα 2. Η  διαφοροποίηση αφορά κυρίως κάποια επιλεγμένα μεσοδιαστήματα τα οποία, πιστεύω προσωπικά, ότι διαδραμάτισαν πολύ σπουδαίο ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας και ψυχοδομής του μεγαλοφυούς αυτού ανθρώπου.

9ος οίκος - 9ο ζώδιο ( η αρχή της νοηματικής επανάληψης )

Στον ειδικά διαμορφωμένο γενέθλιο χάρτη του Αινστάιν ο συσχετισμός-διάταξη Α έχει ως σημείο αναφοράς τη διάσημη, τουλάχιστον στους αστρολογικούς κύκλους, σύνοδο του Ερμή με τον Κρόνο στο ζώδιο του Κριού. Η απόσταση που χωρίζει τους δύο πλανήτες είναι μόλις μία μοίρα, άρα αναφερόμαστε σε μια σύζευξη ακριβείας, ενώ η τοποθέτηση της στην κορυφή του χάρτη και στον οίκο της “υψηλής διανόησης” ( 9ος) προσθέτει, σύμφωνα πάντα με τους κανόνες της αστρολογίας, ακόμη περισσότερο στη δυναμική της. Είναι λοιπόν κάτι παραπάνω από αναμφίβολο ότι η συγκεκριμένη σύνοδος υπήρξε απόλυτα καθοριστική στη διαμόρφωση της διανοητικής ταυτότητας τους λαμπρού επιστήμονα. Ο Ερμής, βασικός δείκτης της ποιότητας της νοημοσύνης, τοποθετημένος σε ζώδιο του στοιχείου της Φωτιάς ( Κριός) υποδηλώνει ένα ιδιαίτερα ζωντανό, ενθουσιώδες και πρωτοποριακό διανοητικό “υπόβαθρο, ενώ η τοποθέτηση του στον 9ο οίκο στρέφει το δυναμικό του πλανήτη προς ανώτερης φύσης γνωσιολογικά πεδία και προς τον στοχασμό πάνω σε ζητήματα ιδιαίτερα ευρείας κλίμακας. Σε αντίθεση με τον Ερμή του 3ου οίκου, ο οποίος γνωρίζει τα πάντα για τα συμβαίνοντα στη φυσική του “γειτονιά” ( μεγάλη ικανότητα να απορροφά και να επεξεργάζεται πληροφορίες σχετικές με τα δρώμενα στον περιβάλλοντα χώρο του), ο Ερμής του 9ου οίκου επεκτείνει το “πεδίο δράσης” του σε τόσο μεγάλο βαθμό έτσι ώστε να φτάνει να θεωρεί ως “γειτονιά” του το Ηλιακό σύστημα και το Γαλαξία μας.  Αυτό βέβαια μπορεί να σημαίνει ότι η ίδια τοποθέτηση του Ερμή οδηγεί σε αδυναμία στο χειρισμό ζητημάτων μιας κοινής καθημερινής ρουτίνας. Ένας ιδιαίτερα τονισμένος 9ος άλλωστε βρίσκεται συνήθως πίσω και από το γνωστό στερεότυπο του “αφηρημένου καθηγητή”, του ιδιοφυούς ανθρώπου που παίζει στα δάχτυλα βαθιές φιλοσοφικές έννοιες τη στιγμή που ψάχνει απεγνωσμένα για τα γυαλιά του, τα οποία ωστόσο ήδη φοράει ! 

Προσέξτε τώρα τον τρόπο με τον οποίο ο κανόνας-μέθοδος του “διπλού” ή αν θέλετε η εφαρμογή της αρχής της επανάληψης στην αστρολογία ενδυναμώνει αυτή την αρχική τάση στο χάρτη του Αινστάιν. Ο Ήλιος, η έκφραση της πνευματικής υπόστασης του ανθρώπου, ο συνειδητός εαυτός, είναι επίσης τοποθετημένος στον 9ο οίκο ( στους Ιχθύες ), ενώ η Σελήνη, η (κυβερνήτης του Ωροσκόπου στον Καρκίνο) ως έκφραση της συναισθηματικής υπόστασης του ανθρώπου είναι τοποθετημένη στο 9ο ζώδιο, τον Τοξότη, δηλαδή στο φυσικό 9ο οίκο. Αυτό που συμβαίνει λοιπόν είναι ότι όλοι οι βασικοί παράγοντες στο χάρτη του Αινστάιν, τα “θεμέλια” του ωροσκοπίου του, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο,  συνδέονται ή συσχετίζονται  με τη συμβολική του 9ου οίκου.

Σχέδιο 2 : Ο ειδικά διαμορφωμένος γενέθλιος χάρτης του Άλμπερτ Άινσταιν

Όπως είναι λοιπόν φυσικό η τεράστια δυναμική του 9ου οίκου και ζωδίου στο χάρτη του Αινστάιν θα έπρεπε να ήταν ιδιαίτερα εμφανής στην εξέλιξη της ζωής του. Τα ταξίδια, οι αναζήτηση της ανώτερης γνώσης, η επαφή με το διαφορετικούς πολιτισμούς και κουλτούρες, η φιλοσοφία και ο στοχασμός θα έπρεπε να ήταν στοιχεία ιδιαίτερα τονισμένα στη ζωή του. Ακριβώς έτσι και έγινε, ο Αινστάιν υπήρξε ένας άνθρωπος ο οποίος ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο δίνοντας διαλέξεις, ενώ είναι γνωστό ότι πέρασε το μεγαλύτερος μέρος της ζωής του μακριά απο την πατρίδα του, ως νεαρός φοιτητής και στη συνέχεια καθηγητής στην Ελβετία, και αργότερα, στο δεύτερο μέρος της ζωής του ως μετανάστης επίσης καθηγητής πανεπιστημίου στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Όταν δεν ταξίδευε ή δίδασκε κλεινόταν στο δωμάτιο του βυθισμένος στις βαθιές μελέτες του για το σύμπαν και τους νόμους του, αποφασισμένος να επιτύχει το σκοπό της ζωής του “ να μάθει τις σκέψεις του Θεού”, αφού όπως ο ίδιος δήλωνε “όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες”. Αυτό που δεν είναι ευρύτατα γνωστό είναι ότι ο Αινστάιν δημοσίευσε πάνω από 150 εργασίες μη επιστημονικού περιεχομένου, με πιο γνωστές τα καθαρά φιλοσοφικού ή κοινωνικού περιεχομένου βιβλία του “Πώς βλέπω τον κόσμο”, “Θρησκεία και Επιστήμη” ή το “Γιατί Σοσιαλισμός ; ”. Στη φιλοσοφική του σκέψη κυριαρχεί ο βαθύτατος ανθρωπισμός, η βαθιά πίστη στην ισότητα και τη δικαιοσύνη, ο ιδεαλισμός  και ο φιλειρηνισμός υποδεικνύοντας την ξεκάθαρη επίδραση του Ήλιου του στον 9ο οίκο και στο ζώδιο των Ιχθύων. 

Αυτό είναι το γενικό περίγραμμα στο χάρτη του Αινστάιν. Το διανοητικό του υπόβαθρο φανερώνει ένα άνθρωπο ιδεαλιστή, ένα στοχαστή, ένα φιλόσοφο. Ποια είναι όμως εκείνα τα στοιχεία στο χάρτη που φανερώνουν τη μεγαλοφυία του μεγάλου επιστήμονα ;

  Για να το δούμε αυτό θα πρέπει να επανέλθουμε  στη σύζευξη του Ερμή με τον Κρόνο. Είπαμε ήδη κάποια πράγματα για τη θέση της συνόδου σε ζώδιο και οίκο. Αυτό που θα κάνουμε τώρα είναι να αναλύσουμε την καθαυτή λειτουργία της τοποθετώντας  ένα μεταφορικό "μεγεθυντικό φακό" απο πάνω της έτσι ώστε να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει με αυτή την περίφημη σύνοδο.

Ο Ερμής και ο Κρόνος,  η γενική θεωρία ( για το χάρτη του Αινστάιν )

Κρόνος, η πλανητική Αρχή του ρεαλισμού και της ψυχρής παγιωμένης πραγματικότητας. Στο πεδίο κυριαρχίας του Κρόνου το φαντασιακό στοιχείο είναι απόλυτα απαγορευμένο ενώ η συμβολική του εμπεριέχει την ιεράρχηση, την οργάνωση μεμονωμένων στοιχείων στη βάση μιας ακολουθίας-κατάταξης η οποία στηρίζεται σε συγκεκριμένες αρχές και κανόνες. Στην περίπτωση της συνόδου του με τον Ερμή, του βασικότερου δείκτη της ποιότητας της νοημοσύνης, αυτό που απογυμνώνεται από κάθε φαντασιακό στοιχείο, αυτό που ιεραρχείται και οργανώνεται, είναι ο μηχανισμός πρόσληψης και επεξεργασίας των πληροφοριών τις οποίες τα αισθητήρια όργανα μας λαμβάνουν από το περιβάλλον. Ο Ερμής προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του Κρόνου, η πληροφορία οργανώνεται και κατατάσσεται, η σκέψη αποκτά ισχυρή δόμηση και  η ανάγκη της απόδειξης της συμφωνίας της προσλαμβάνουσας πληροφορίας με την πραγματικότητα  ( σκεπτικισμός) γίνεται επιτακτική. Η σκέψη αδυνατώντας να αποδράσει από την πραγματικότητα πειθαρχεί, η επιμονή γίνεται βασικό χαρακτηριστικό της προσωπικότητας ( σύμφωνα με τα λόγια του ιδίου του Αινστάιν : “Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ιδιαίτερα έξυπνο, μονάχα που αφιερώνω πολύ χρόνο στα προβλήματα.”), το πρόβλημα πρέπει ιδωθεί στις πραγματικές διαστάσεις του και πρέπει να λυθεί έστω και αν αυτό απαιτεί σκληρή διανοητική βάσανο, ενώ η παρατήρηση ξεγυμνωμένη απο κάθε συναισθηματικό στοιχείο γίνεται ψυχρή, λογική, επιστημονική. Το κυπελάκι του καφέ μπροστά στα μάτια του ατόμου με ένα δυνατό συνδυασμό Ερμή-Κρόνου δεν είναι εκείνο το λατρεμένο αντικείμενο χαρισμένο απο την αγάπη της ζωής του σε κάποια γενέθλια, το οποίο προκαλεί συγκίνηση δημιουργώντας συναισθηματικού τύπου συνειρμούς και αναμνήσεις. Είναι ένα αντικείμενο το οποίο έχει φτιαχτεί από συγκεκριμένο υλικό, έχει συγκεκριμένες διαστάσεις, βάρος, γωνίες, καμπυλότητα. Αυτό και τίποτα άλλο, πραγματικότητα, ρεαλισμός.  Αυτό ακριβώς είναι το ξεγύμνωμα από κάθε φαντασιακό, συναισθηματικό στοιχείο, και αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος για τον οποίο η αλληλεπίδραση μεταξύ των δυο συγκεκριμένων πλανητικών αρχών έχει συνδεθεί με τα μαθηματικά και τη μαθηματική σκέψη. Οι ίδιοι οι αριθμοί είναι τα απόλυτα εργαλεία κατάταξης, ένας αριθμός δεν μπορεί παρά να είναι μεγαλύτερος ή μικρότερος από κάποιον άλλο, συγκεκριμένοι αριθμοί έχουν συγκεκριμένες ιδιότητες οι οποίοι τους κατατάσσουν σε συγκεκριμένες κατηγορίες, τα μοτίβα κυριαρχούν και μια μαθηματική εξίσωση, εκτός απο πρόβλημα,  αποτελεί μια λογική αποδεικτική διαδικασία η οποία αν δεν οδηγεί στο αποτέλεσμα που συμφωνεί με την πραγματικότητα απλά απορρίπτεται ως λανθασμένη. Τα μαθηματικά είναι το απόλυτο βασίλειο του πραγματικού, και αυτή είναι η γλώσσα που ο Κρόνος καταλαβαίνει καλύτερα απο κάθε άλλη. 

Την ίδια στιγμή ο Κρόνος καθυστερεί, επιβραδύνει, θέτει εμπόδια και περιορισμούς, απαιτεί μεν τη λύση του προβλήματος που θέτει αλλά,  όταν αυτό λυθεί, παρουσιάζει αυτόματα κάποιο άλλο, συνήθως πιο δύσκολο !  Εφαρμόζοντας αυτό το μοτίβο στη μεγάλη εικόνα της ζωής του Αινστάιν παρατηρούμε τον επιστήμονα που εμφανίζεται πολύ νέος και σχεδόν από το πουθενά (η επίδραση του ζωδίου του Ερμή, του Κριού) ανατρέποντας τους μέχρι τότε καθιερωμένους νόμους της Φυσικής στην ηλικία των 26 ετών (1905). Τα επόμενα 10 χρόνια εργάζεται σκληρά για να ενοποιήσει τη βαρύτητα στις αρχικές του συλλήψεις παρουσιάζοντας τελικά τη Γενική θεωρία της Σχετικότητας. Ωστόσο οι παράδοξες θεωρίες του θα πρέπει να αποδειχθούν απο τη φυσική πραγματικότητα και γι’αυτό αυτό θα χρειαστεί να περιμένει 14 ολόκληρα χρόνια (1919). Το επόμενο διάστημα της ζωής του είναι ένα αδιάκοπο και βασανιστικό διανοητικό ταξίδι στην απέλπιδα προσπάθεια του να ενοποιήσει όλους τους φυσικούς νόμους σε μια ενιαία “θεωρία των πάντων”, κάτι που τελικά δεν κατάφερε ποτέ. Αντιθέτως στο ίδιο διάστημα έρχεται και η σκληρή συνειδητοποίηση της πραγματικότητας που έλεγε ότι οι απίστευτες ιδέες που συνέλαβε με μόνα εργαλεία το μυαλό του και μια απλή πένα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή όπλων μαζικής καταστροφής, οδηγώντας την ανθρωπότητα σε ένα οδυνηρό τέλος, ένα τέλος στο οποίο, έστω και άθελα του, θα είχε συμμετοχή και ευθύνη και ο ίδιος …

Ο Αινστάιν λοιπόν εκτός από τη βασική φιλοσοφική προδιάθεση και την ευρύτητα του πνεύματος είχε στην κατοχή του και ένα δυνατό εργαλείο, μια νοημοσύνη ικανή να κατανοεί τη μαθηματική γλώσσα. Εδώ ωστόσο τίθεται ένα κρίσιμο ερώτημα. Τι το ιδιαίτερο είχε αυτή η σύνοδος του Ερμή με τον Κρόνο ; Είναι γενικά παραδεκτό ότι μια σύνοδος Ερμή-Κρόνου είναι σχετικά σπάνια, ωστόσο ακόμα και αν υποθέσουμε ότι η συγκεκριμένη πλανητική διάταξη προσφέρει μια προδιάθεση στην εύκολη κατανόηση της γλώσσας των μαθηματικών ( κάτι που δεν συμβαίνει πάντα αφού σε αυτό πρέπει να συμφωνει με τη γενική προδιάθεση του χάρτη) είναι κοινό μυστικό ότι υπάρχουν φυσικομαθηματικοί οι οποίοι ακόμα και σήμερα, 100 χρόνια μετά τη διατύπωση της, αδυνατούν να κατανοήσουν τη θεωρίας της Σχετικότητας. Εδώ όμως δεν εξετάζουμε έναν κάποιο απλό μαθηματικό, δεν εξετάζουμε καν τον καλύτερο μαθηματικό. Αναφορά μας είναι ο επιστήμονας που συνέλαβε ιδέες η διατύπωση των οποίων  προκάλεσε επανάσταση στο πεδίο της Φυσικής ανατρέποντας το οτιδήποτε ήταν κοινά παραδεκτό μέχρι τη δημοσιοποίηση τους.  Ο άνθρωπος ο οποίος διατύπωσε εκείνες τις θεωρίες οι εφαρμογές των οποίων άλλαξαν τη μορφή του πολιτισμού μας.  Πολύ απλά εξετάζουμε τη διάνοια η οποία άλλαξε το ρου της σύγχρονης ιστορίας …

Ο Ερμής και ο Κρόνος, η ειδική θεωρία ( ME=SA=JU/NE=UR/NE )

Στο μυαλό του Αινστάιν άνδρες πήδαγαν από καμπαναριά, φανταστικά ασανσέρ ανεβοκατέβαιναν με εξωφρενικές ταχύτητες, διαστημόπλοια συρρικνώνονταν καθώς πλησίαζαν στην ταχύτητα του φωτός, δείκτες ρολογιών περιστρέφονταν πιο αργά ή πιο γρήγορα, αστροναύτες επέστρεφαν απο διαστημικά ταξίδια νεότεροι σε σχέση με τους συνομήλικους τους …

Ας περάσουμε λοιπόν στην ουσία. Τι χρειάζεται κάποιος, ένας επιστήμονας στην προκειμένη περίπτωση, για να ανατρέψει την κοσμοθεωρία της εποχής του αντικαθιστώντας τη με μια άλλη προσωπικής του έμπνευσης ; Πρώτον, την ικανότητα να το κάνει. Δεύτερον, την τόλμη να το κάνει. Γιατί πολύ απλά η ικανότητα να δημιουργήσεις το καινούριο, το πρωτοποριακό, το επαναστατικό  προυποθέτει την ικανότητα να μπορείς να ανατρέψεις στο πεδίο των ιδεών, στο ίδιο σου το μυαλό, το παλιό και ξεπερασμένο το οποίο όμως κατέχει αυτοδίκαια και την ιδιότητα του κατεστημένου. Και το κατεστημένο έχει τη ... συνήθεια να μην ανατρέπεται καθόλου εύκολα, ούτε καν στο πεδίο του μυαλού, και σίγουρα δεν μπορεί να ανατραπεί από τον καθένα ! 

Ξεκινάμε λοιπόν από την πρώτη απαραίτητη ιδιότητα, την ικανότητα. Τι είναι αυτό που διαφοροποιούσε τον Άινσταιν από τον οποιοδήποτε  Φυσικομαθηματικό, επιστήμονα ερευνητή της εποχής του ; Ποια ήταν η ιδιαίτερη ικανότητα του, το μοναδικό σε σπανιότητα ταλέντο του ; Η ερώτηση είναι μάλλον ρητορική αφού στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται να ψάξουμε καθόλου για να το βρούμε επειδή το έχει αναφέρει ο ίδιος αμέτρητες φορές : “ Είμαι αρκετά καλλιτέχνης για να μπορώ να ζωγραφίζω ελεύθερα στην φαντασία μου … Η φαντασία είναι πιο σημαντική από την γνώση. Η γνώση είναι περιορισμένη. Η φαντασία περικυκλώνει τον κόσμο. “

Γνωρίζουμε πολλούς επιστήμονες οι οποίοι δηλώνουν … καλλιτέχνες υποστηρίζοντας ότι η φαντασία είναι ανώτερη της γνώσης ; Επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω πολύ γι’ αυτό. Σε ηλικία 16 ετών ο νεαρός Αινστάιν αναρωτήθηκε πάνω στην φύση του φωτός φαντασιώνοντας τον εαυτό του να κυνηγά μια … ηλιαχτίδα. Η φαντασία, η δημιουργική φαντασία ήταν το κύριο εργαλείο της δουλειάς του. Στο μυαλό του Αινστάιν άνδρες πήδαγαν από καμπαναριά, φανταστικά ασανσέρ ανεβοκατέβαιναν με εξωφρενικές ταχύτητες, διαστημόπλοια συρρικνώνονταν καθώς πλησίαζαν στην ταχύτητα του φωτός, δείκτες ρολογιών περιστρέφονταν πιο αργά ή πιο γρήγορα, αστροναύτες επέστρεφαν απο διαστημικά ταξίδια νεότεροι σε σχέση με τους συνομήλικους τους …  Υπάρχει μήπως κάποια αντίρρηση στο ότι αυτό δεν είναι ακριβώς … επιστήμη ; Mήπως προσομοιάζει ελαφρώς με οργιώδη σουρεαλιστική φαντασία στον ανώτατο δυνατό της βαθμό, η οποία είχε απλά την τύχη να βρεί την εφαρμογή της στην επιστήμη της Φυσικής ; Και αν συμφωνούμε ως προς αυτό, τι είναι εκείνο που υποδεικνύει κάτι τέτοιο στο χάρτη του ; Μήπως απλά ο Ήλιος στους Ιχθύες, μια θέση κοινή για το 1/12 της ανθρωπότητας ; Ειλικρινά θα ευχόμουν να ήταν τόσο απλά τα πράγματα. Ο Ήλιος στους Ιχθύες είναι κάτι βέβαια, αλλά εδώ ψάχνουμε για κάτι το πολύ ειδικό, κάτι το οποίο θα πρέπει να είναι και ιδιαίτερα ασυνήθιστο. 

Επιστρέφουμε λοιπόν στο χάρτη μας και στο συσχετισμό Α που αναφέρεται στην σύνοδο Ερμή-Κρόνου. Στα σημεία Α2 και Α3 μπορείτε να δείτε τις τοποθετήσεις των μεσοδιαστημάτων Δία-Ποδειδώνα ( Α1) στην 3η μοίρα του Κριού, και Ουρανού-Ποσειδώνα ( Α2) στην 5η μοίρα του Καρκίνου. Οι συγκεκριμένες τοποθετήσεις υποδεικνύουν ότι η σύνοδος Ερμή-Κρονου του Αινστάιν βρίσκεται τοποθετημένη στο μεσοδιάστημα Δία-Ποσειδώνα ( Άμεσο Μεσοδιάστημα) ενώ ταυτόχρονα σχηματίζει “σκληρή” γωνία ( τετράγωνο = 90 μοίρες) με το μεσοδιάστημα Ουρανού-Ποσειδώνα ( Έμμεσο Μεσοδιάστημα). Στη  “εικόνα” θα πρέπει να προσθέσουμε και μιας παρόμοιας φύσεως επιρροή η οποία υποδεικνύεται απο το συσχετισμό C ( θέση Ποσειδώνα) και C1 ( θέση μεσοδιαστήματος Σελήνης-Ερμή). Ο συγκεκριμένος συσχετισμός δηλώνει ότι ο Ποσειδώνας σχηματίζει “σκληρή” γωνία Τετραγώνου με το μεσοδιάστημα Σελήνης-Ερμή ( Έμμεσο Μεσοδιάστημα). Σύμφωνα πάντα με την ταπεινή μου γνώμη,  οι τρείς πλανητικοί συνδυασμοί δίνουν την αστρολογική εξήγηση της εξαιρετικής ικανότητας του μεγάλου επιστήμονα να χρησιμοποιεί τον δημιουργικό οραματισμό στην εργασία του. Η ικανότητα χρήσης του φαντασιακού στοιχείου απαιτεί μια ιδιαίτερα ισχυρή Ποσειδώνια επιρροή και αυτή γίνεται φανερή στο χάρτη του Αινστάιν μόνο μέσω της χρήσης των Μεσοδιαστημάτων. Ο Ερμής και ο Κρόνος ενώνουν τις δυνάμεις τους  δημιουργώντας το ισχυρό μαθηματικό μυαλό, τη δομημένη σκέψη που ωστόσο έχει την ικανότητα να λειτουργεί στο πλαίσιο που προσφέρουν τα δύο συγκεκριμένα μεσοδιαστήματα. Το πρώτο, αυτό του Δία/Ποσειδώνα σχετίζεται με την επέκταση ( Δίας) της φαντασίας ( Ποσειδώνας) δηλώνοντας το ονειρικό, οραματικό στοιχείο, το δεύτερο, αυτό του Ουρανού/Ποσειδώνα, είναι το απόλυτα εξω-κόσμιο, υπερ-ρεαλιστικό μεσοδιάστημα το οποίο φέρνει τον άνθρωπο σε άμεση επαφή με το Μυστήριο, την " ωραιότερη εμπειρία του ανθρώπου " όπως άλλωστε είπε και ο ίδιος ο σπουδαίος επιστήμονας. ( έχω γράψει αρκετά ακόμα για το συγκεκριμένο συνδυασμό Ουρανού-Ποσειδώνα εδώ : Η γενιά της συνόδου Ουρανού-Ποσειδώνα στον Αιγόκερω, ο Χάρι Πότερ, η εικονική πραγματικότητα και τα...Pokemon ). Η ενεργοποίηση του μεσοδιαστήματος Σελήνης - Ερμή απο τον Ποσειδώνα απλά προσθέτει ακόμα περισσότερα παρόμοιας φύσεως στοιχεία.

Αυτό που υποστηρίζω λοιπόν είναι ότι ο Αινστάιν δεν χρησιμοποιούσε τη δύναμη της φαντασίας με τον  τρόπο που την χρησιμοποιεί ένας κοινός, συνηθισμένος άνθρωπος. Η μεγαλοφυία του χαρακτηριζόταν σε πολύ μεγάλο βαθμό από την ικανότητα του να αναπαραριστά- εικονοποιεί στην "οθόνη" του νου του, με χειρουργική ακρίβεια και με την μεγαλύτερη δυνατή παραστατικότητα τα διανοητικά "πειράματα" που τον οδήγησαν στις μεγάλες ανακαλύψεις του. Το κυνήγι της ηλιαχτίδας, τα διαστημόπλοια που ταξίδευαν με την ταχύτητα του φωτός αναπλάθονταν στο μυαλό του με τη μορφή "κινηματογραφικής ταινίας" σκηνοθετημένης από τον ίδιο, και αυτό ήταν το μεγάλο πλεονέκτημα που του έδωσε τη δυνατότητα να συλλάβει έννοιες αδιανόητες για τον κοινό νου, όπως αυτή της καμπύλωσης του ... χρόνου. Για μας αυτή η έκφραση ίσως πλέον να ακούγεται και κάπως ... κοινότυπη, αν και ... υποψιάζομαι ότι μάλλον δεν την κατανοούμε. Αν όμως διατύπωνες την ίδια άποψη ένα αιώνα πριν είχες εξαιρετικές πιθανότητες να βρεθείς σε κάποιο όχι και τόσο φιλόξενο ... ψυχιατρείο.

( Πιστεύω ότι το φιλμάκι που δημοσιεύω παραπάνω δίνει μια καλή ιδέα για το πως ο μεγάλος επιστήμονας "δούλευε"  πάνω στις θεωρίες του )

Τ - Τετράγωνο Δία - Ουρανού - Πλούτωνα και ο Ωροσκόπος του Αινστάιν

( ΑS = JU = UR/PL )

To 1905 o Άλμπερτ Άινσταιν είναι ένας 26χρονος απλός υπάλληλος σε κάποιο γραφείο ευρεσιτεχνιών κάπου στην Ελβετία. Διαμένει με τη γυναίκα του Μιλέβα σε ένα μικρό διαμέρισμα στη Βέρνη.  Έχει σπουδάσει βέβαια φυσικομαθηματικά, αλλά δεν θεωρείται καν επιστήμονας, τουλάχιστον όχι ακόμα. Αυτή τη χρονιά, τη "θαυματουργή" του χρονιά όπως ονομάστηκε αργότερα, δημοσιεύει τις 4 επαναστατικές εργασίες που ανέτρεψαν τα πάντα σε σχέση με το πως αντιλαμβανόμαστε το χώρο και το χρόνο. Σε ηλικία μόλις 26 ετών, αυτός ένας παντελώς άγνωστος, με τις τελείως ριζοσπαστικές αλλόκοτες θεωρίες του βγάζει τη γλώσσα στο επιστημονικό κατεστημένο δύο αιώνων, γκρεμίζοντας από το θρόνο του τον μέχρι τότε "θεό" της Επιστήμης, το μεγάλο Νεύτωνα. Από που προκύπτει λοιπόν αυτό το απίστευτο θάρρος, αυτό που κάποιοι ίσως θα το ονομάζαν  και θράσος, το οποίο υποδεικνύει  τουλάχιστον παντελή "άγνοια κινδύνου" ;  Φυσικά το μάτι ενός έμπειρου αστρολόγου θα πέσει κατευθείαν στο Τ- Τετράγωνο που σχηματίζει η πλανητική τριάδα των Ουρανού - Δία και Πλούτωνα. Απο την άλλη αυτή είναι μια γενική επιρροή εποχής. Σίγουρα θα υπήρχαν χιλιάδες άνθρωποι που γεννήθηκαν εκείνη την περίοδο με το συγκεκριμένο πλανητικό σχηματισμό στους χάρτες τους, και σίγουρα πολλοί απο αυτούς θα ήταν και επιστήμονες. Γιατί λοιπόν αυτή η επιρροή δείχνει να "σημαδεύει" με τόση ακρίβεια αυτό το συγκεκριμένο άνθρωπο ; H απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι απλή : γιατί πράγματι τον σημαδεύει !

Πίσω στον ειδικά διαμορφωμένο χάρτη μας, στο σχέδιο 2, παρατηρήστε καταρχάς την σκληρή γωνία των 135 μοιρών που σχηματίζει ο Δίας στον Υδροχόο με τη μοίρα του Ωροσκόπου ( 12η Καρκίνου ) στο γενέθλιο του Αινστάιν. Προσέξτε τώρα όμως στο συσχετισμό Β και Β1 ότι αυτή η ίδια, η τόσο προσωπική ευαίσθητη μοίρα του Ωροσκόπου βρίσκεται τοποθετημένη στο μέσο σημείο, στο μεσοδιάστημα του τετραγώνου Ουρανού και Πλούτωνα, κάτι που σημαίνει ότι ο μεγάλος επιστήμονας "προσωποποιούσε" συμβολικά την πιο επαναστατική και ριζοσπαστική πλανητική επίδραση, αυτή ενός τετραγώνου Ουρανού-Πλούτωνα, έχοντας μάλιστα τη συμβολή της επεκτατικής και αισιόδοξης φύσης του Δία. Ο Αινστάιν λοιπόν διέθετε πράγματι το θράσος να αμφισβητήσει οτιδήποτε το οποίο ήταν καθιερωμένο στην εποχή του, και αυτό όχι μόνο στον τομέα της επιστήμης αλλά και της προσωπικής του ζωής. Ο καθηγητής πανεπιστημίου με το αιωνίως αχτένιστο μαλλί που κυκλοφορούσε χωρίς ... κάλτσες στα μεγαλύτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα της εποχής του ο οποίος χώρισε τη γυναίκα του για να παντρευτεί τη ... ξαδέλφη του, υπήρξε πράγματι ένα ιδιαίτερα ασυνήθιστο ... φαινόμενο για την εποχή του ... 

Φίλες και φίλοι, στο δεύτερο μέρος του άρθρου μου για τον Αινστάιν θα προσπαθήσω να δείξω μερικά ακόμα στοιχεία στο χάρτη του σπουδαίου επιστήμονα, κυρίως μέσω της χρήσης συστημάτων πρόβλεψης, τα οποία τουλάχιστον προσωπικά βρίσκω ιδιαίτερα ενδιαφέροντα. Προς το παρόν και για να ικανοποιήσω τους πιο προχωρημένους από εσάς θα δημοσιεύσω πιο κάτω τον, επίσης ειδικά διαμορφωμένο, κύκλο των 90 μοιρών ( εργαλείο που χρησιμοποιείται στην κοσμοβιολογία ) ο οποίος περιέχει περισσότερα στοιχεία στα οποία ωστόσο, για να αποφύγω τον κίνδυνο να χαθούμε στις λεπτομέρειες, δεν έκανα κάποια αναφορά αφού τα θεωρώ δευτερεύοντα σε σχέση με αυτά που ανέλυσα στο παρόν πρώτο μέρος του άρθρου μου.