Ας υποθέσουμε...

Ας υποθέσουμε ότι αποκτάς την ικανότητα να ονειρεύεσαι κάθε βράδυ το όνειρο που θέλεις να ονειρεύεσαι

Και φυσικά καθώς ξεκινάς αυτή την περιπέτεια των ονείρων,

θα καταλήξεις να εκπληρώσεις όλες τις επιθυμίες σου,

να αντλήσεις κάθε είδους ευχαρίστησης.

Και ύστερα από πολλές νύχτες θα πείς  “λοιπόν, αυτό ήταν πραγματικά υπέροχο. Αλλά τώρα, ας μου κάνω μια έκπληξη, ας ζήσω ένα όνειρο που δεν θα είναι υπό τον έλεγχο μου,
όπου κάτι πρόκειται να μου συμβεί, αλλά εγώ δεν θα μπορώ να γνωρίζω το τι πρόκειται να είναι αυτό”.

Στη συνέχεια θα γίνεσαι όλο και πιο τολμηρός, θα παίρνεις όλο και περισσότερα  ρίσκα στο τι θα ονειρεύεσαι.

Τέλος,

θα ονειρευτείς αυτό που είσαι τώρα.

…

Και αν ξυπνήσεις από αυτή την ψευδαίσθηση,

και κατανοήσεις ότι το μαύρο υπονοεί το λευκό,

ότι το εγώ υπονοεί το άλλο,

ότι η ζωή υπονοεί το θάνατο,

Τότε θα αισθανθείς τον εαυτό σου όχι πια σαν κάτι το ξένο σε αυτό τον κόσμο.

Όχι σαν κάτι που ήρθε εδώ για να δοκιμαστεί, όχι σαν κάτι που βρέθηκε εδώ λόγω του απίστευτου παιχνιδιού κάποιας τρελής καλοτυχίας,

αλλά θα αρχίσεις να αισθάνεσαι την ίδια σου την ύπαρξη ως απολύτως θεμελιώδη.

Γιατί βασικά αυτό που βαθιά, πολύ βαθιά, είσαι είναι το υλικό και η δομή της ίδιας της Ύπαρξης.

* Alan Watts *

music :  n u a g e s - Dreams